[Fic NCT DREAM] [MarkMin] :: Jisung's Diary #บันทึกของจีซองmm :: Chapter 2

Jisung’s Diary

Chapter 2

สวัสดีคุณไดอารี่ วันนี้จีซองไปโรงเรียนมาด้วยล่ะ วันนี้ที่โรงเรียนจีซองสนุกมากเลยล่ะ คุณครูแทอิลให้จีซองปั้นดินน้ำมันด้วย จีซองปั้นเป็นคุณกระต่าย คุณหมี แล้วก็คุณสิงโตเลยนะ คุณครูแทอิลชมจีซองด้วยว่าจีซองปั้นดินน้ำมันสวย จีซองอยากเอามาให้มัมกับแด๊ดแล้วก็คุณไดอารี่ได้ดูจังเลย แต่คุณครูบอกว่าคุณครูต้องตรวจก่อน จีซองก็เลยไม่ได้เอากลับมาด้วย คุณไดอารี่ไม่โกรธจีซองนะ ถ้าคุณครูให้จีซองคืนเมื่อไรจีซองจะเอามาให้คุณไดอารี่ดูทันทีเลย

วันนี้ตอนกลางวันจีซองได้กินข้าวกล่องรูปคุณไรอันด้วยล่ะ มัมทำให้จีซอง มีคุณไข่ดาว มีคุณไส้กรอก แล้วก็มีคุณบรอกโคลีคุณแคร์รอตคุณข้าวโพดแล้วก็คุณถั่วลันเตาด้วย จีซองอยากจะร้องไห้เลยนะคุณไดอารี่ จีซองไม่อยากกินคุณแคร์รอตกับคุณถั่วลันเตาอ่า จีซองไม่ชอบเลย แต่ถ้าจีซองไม่กินหรือเอาไปทิ้งมัมต้องเสียใจมากแน่เลยเพราะมัมต้องตื่นขึ้นมาทำให้จีซองตั้งแต่มืดๆเลย พี่เลอเล่อก็บอกกับจีซองด้วยนะ ว่าถ้ากินผักเยอะๆจะตัวโตแล้วก็แข็งแรง แต่ว่านะคุณไดอารี่ พี่เลอเล่อบอกว่ากินผักแล้วจะแข็งแรงแต่พี่เลอเล่อไม่ยอมกินผักเลย แถมยังตักผักของตัวเองมาให้จีซองอีก ส่วนคุณไส้กรอกกับคุณไข่ดาวของจีซองพี่เลอเล่อเป็นคนกินล่ะ จีซองอยากจะโกรธพี่เลอเล่อนะเพราะพี่เลอเล่อแย่งอาหารที่มัมของจีซองทำให้ แต่มัมกับแด๊ดบอกจีซองตลอดเลยนะคุณไดอารี่ว่าต้องรู้จักแบ่ง งั้นจีซองไม่โกรธพี่เลอเล่อก็ได้ อีกอย่างนะ พี่เลอเล่อบอกว่าพี่เลอเล่อไม่ต้องตัวโตก็ได้ ให้จีซองตัวโตคนเดียวเพราะจีซองจะได้ปกป้องพี่เลอเล่อได้ คุณไดอารี่ จีซองเป็นอะไรก็ไม่รู้ล่ะ แต่หน้าจีซองร้อนไปหมดเลย หัวใจของจีซองก็เต้นตึกตักๆเหมือนจะระเบิดเลยนะ จีซองไปเล่าให้มัมกับแด๊ดฟังด้วยนะ มัมกับแด๊ดหัวเราะดังมากเลยล่ะ มัมดึงจีซองไปกอดแล้วจุ๊บๆแก้มจีซอง ส่วนแด๊ดก็เอามือมาขยี้ผมจีซองแล้วบอกว่าจีซองโตขึ้นอีกแล้วนะด้วย มันคืออะไรอะคุณไดอารี่ จีซองไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจมากๆ

จริงสิคุณไดอารี่ พรุ่งนี้วันเสาร์ล่ะ แด๊ดบอกว่าจะพาจีซองไปเที่ยวด้วย จีซองอยากไป จีซองอยากไปมากๆ เพราะจีซองไม่ได้ไปเที่ยวกับแด๊ดนานแล้ว จีซองต้องไปนอนแล้วนะคุณไดอารี่ มัมบอกว่าพรุ่งนี้จีซองต้องตื่นแต่เช้า ไว้พรุ่งนี้จีซองจะมาเขียนใหม่นะคุณไดอารี่ ไปแล้วนะ ฝันดีครับคุณไดอารี่

ประตูห้องนอนของเจ้าตัวเล็กถูกเปิดออกอย่างช้าๆในเวลา 6 โมงเช้าด้วยฝีมือของคุณพ่อร่างสูงที่ถูกภรรยาตัวเล็กงัดให้ลุกขึ้นจากเตียงเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เพื่อมาปลุกเจ้าลูกชายตัวเล็กด้วยสภาพโงนเงนจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่และตาที่ปิดทั้ง 2 ข้าง

มาร์คเดินเข้าไปในห้องของลูกชายด้วยสภาพร่างายโงนเงน แล้วเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของลูกชายโดยรวบตัวเจ้าตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอดไว้แน่นพร้อมกับกดจูบลงไปบนแก้มนุ่มๆของลูกชายลงไปซ้ำๆจนเจ้าตัวเล็กเริ่มขยับตัวขยุกขยิกด้วยความรำคาญใจก่อนที่จะสงบลงอีกครั้งพร้อมๆกับที่คนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อเข้าสู้ห้วงนิทราไปอีกครั้ง

ใช่แล้ว มาร์คหลับ หลับไปทั้งๆที่ต้องมาปลุกลูกชายให้ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะจะต้องออกจากบ้านตอน 7 โมงครึ่งเพื่อไปเที่ยวตามแผนที่ได้วางไว้กับแจมินเมื่อ 2-3 วันก่อน ว่าจะพาลูกชายไปเที่ยวในวันเสาร์สุดสัปดาห์นี้หลังจากที่มาร์คต้องทำงานหนักติดต่อกันนานร่วมเดือน แต่ในตอนนี้ร่างสูงที่ถูกภรรยาตัวเล็กปลุกเมื่อไม่กี่นาทีก่อนเพื่อมาปลุกลูกชายไปเตรียมตัวแล้วลงไปทานมื้อเช้าที่คนตัวเล็กจะลงไปทำไว้ให้

ร่างบางยืนเท้าสะเอวด้วยความไม่พอใจอยู่บริเวณประตูห้องนอนหลังจากที่ลงไปเตรียมอาหารมื้อครึ่งชั่วโมงที่แล้วแต่รู้สึกไม่สบายใจจึงขึ้นมาดูความคืบหน้าของ  2 พ่อลูกว่าเตรียมตัวกันไปถึงไหนกันแล้ว แต่สิ่งที่ได้เห็นนั้นมันช่างน่าโมโหเสียจนอยากยกเลิกแผนวันนี้ไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด

แจมินเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ข้างเตียงของลูกชายที่ตอนนี้มีผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีและพ่อของลูกกำลังนอนในท่าทางที่ยกก้นขึ้นสูงทับลูกชายที่กำลังนอนหลับสนิทไม่ต่างกัน แจมินยกยิ้มให้กับภาพที่เห็นพร้อมกับหยิบโทรศัพท์เครื่องบางในกระเป๋าเครื่องบางขึ้นมาถ่ายภาพเก็บไว้ก่อนที่รอยยิ้มสวยจะหายไปจากใบหน้าอีกครั้งพร้อมกับที่เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกงเรียบร้อย

“พี่มาร์ค!!!!!!!!!!!!”

แจมินตะโกนเสียงดังมากๆขนาดที่ว่าไม่ว่าจะอยู่ส่วนใหญ่ของบ้านก็ต้องได้ยินพร้อมกับที่ส่งมือเรียวไปจับที่หูของชายผู้ที่เป็นสามีแล้วออกแรงบิดแรงๆพร้อมกับดึงขึ้นจนมาร์คร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด

“โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แจมิ๊นนนนนนนนนน”

“ผมบอกให้มาปลุกลูกไม่ใช่ให้มานอนกับลูก ผ่านมาตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วแทนที่จะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วได้ลงไปกินข้าวแต่พี่กลับมาหลับอยู่แบบนี้นี่นะ แล้วยังจะมานอนทับลูกอีก ถ้าจีซองหายใจไม่ออกจะทำยังไง ตัวเองก็ไม่ได้ตัวเบาเป็นสำลีนะ นอนทับลูกแบบนี้ได้ไง ยังจะนั่งอยู่อีก ลุกขึ้นแล้วไปเตรียมน้ำให้ลูกอาบเดี๋ยวนี้เลยนะ” แจมินบ่นสามีขี้เซาที่ไม่ทำในสิ่งที่ตนสั่งยังไม่พอยังจะมานั่งหลับตาหน้าต่อตาเขาทั้งๆที่หูก็โดนบิดอยู่แท้ๆอย่างเหลืออด ก่อนจะโน้มตัวลงไปรวบตัวลูกชายที่สะดุ้งตื่นด้วยความตกใจจนเบะปากเตรียมจะร้องไห้ขึ้นมาอุ้มแนบอกแล้วเอ่ยปลอบ

“โอ๋ๆ มัมขอโทษครับ จีซองไม่ต้องร้องไห้นะ มัมแค่ดุแด๊ดเองครับ” แจมินกระซิบบอกลูกชายพร้อมโยกตัวไปมาอย่างปลอบประโยนโดยที่เด็กชายก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจแล้วซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอหอมของผู้เป็นแม่

“มัมคับ” เด็กน้อยเอ่ยด้วยเสียงอู้อี้

“ครับผม”

“จีจองหิวคับ”

แจมินหัวเราะให้กับความน่ารักของลูกชายแล้วกดจูบลงไปบนกลุ่มผมนุ่ม

“มัมทำคุณไส้กรอกแล้วก็คุณไข่ดาวไว้ให้แล้วครับ จีซองไปอาบน้ำกับแด๊ดก่อนนะ มัมจะลงไปทำกับข้าวต่อ วันนี้เราจะไปเที่ยวกัน จำได้ใช่ไหมครับ”

“จำได้คับ จีจองอยากปายเท่ว” เด็กน้อยเด้งตัวขึ้นพูดกับพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใสขึ้นพร้อมกับดวงตาที่ทอประกายแม้ว่าจะหลงเหลือความง่วงงุนอยู่

“ครับผม จีซองไปอาบน้ำกับแด๊ดก่อนนะครับ เสร็จแล้วรีบลงไปข้างล่างนะครับ” แจมินกดจูบลงที่แก้มของลูกชายสลับซ้ายขวาแล้ววางลูกชายลงให้เจ้าตัวเล็กวิ่งไปหาแด๊ดของเขาเพื่ออาบน้ำ

“ผมให้เวลาแค่ 15 นาที จัดการลูกกับตัวเองให้เรียบร้อยอย่าให้ต้องขึ้นมาตามนะ เข้าใจไหม” แจมินหันไปพูดกับสามีที่นั่งคงกึ่งหลับกึ่งตื่นพร้อมกับส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจ แล้วเดินลงไปเตรียมอาหารสำหรับมื้อเที่ยงต่อ

_________________________________________________________

ถามว่าว่างไหม? ตอบได้เลยค่ะว่าไม่ แต่ไม่อยากปล่อยไว้นานเลยมาลงเท่าที่จะลงได้ก่อน ยังไงก็ฝากติดตามและให้กำลังใจกันด้วยนะคะ #บันทึกของจีซองmm

Love you

97Melancholy