Colorful Soul #ficclfs :: [MARKMIN] :: Keep Going (Omegaverse) :: 3 #keepgoingmm [Thai]

Title :: Keep Going

Couple :: Mark x Jaemin

Theme :: Omegaverse

Rate :: 18+

Characters ::

Mark => Martyn T. Leopard

Jaemin => Janene Na

Jeno => Jeno T. Leopard

Renjun => Jerry Mour

Jisung => Jesse T. Leopard

Chenle => Chen Zhong

Haechan => Hendry Limmer

Chapter 3

          มื้ออาหารง่ายๆของผู้ใหญ่ 2 คนและเด็กชายวัย 5 ขวบจบลงไปแล้ว มาร์ตินส่งลูกชายเข้านอนในห้องนอนทางฝั่งซ้ายที่เจ้าของห้องได้บอกเอาไว้ ร่างสูงจัดผ้าห่มให้คลุมถึงลำคอของลูกชายที่หลับสนิทก่อนจะมอบจุมพิตลงบนหน้าผากมนแล้วลุกออกจากเตียงไปอย่างเงียบๆเพื่อออกไปยังห้องนั่งเล่นที่เจ้าของห้องกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่

         ร่างสูงนั่งลงข้างๆคนตัวเล็กที่กำลังนั่งจิบโกโก้พร้อมๆกับสายตาที่โฟกัสอยู่กับซีรี่ส์เกี่ยวกับแก๊งค์เด็กผู้ชาย 4 คนกับเรื่องแปลกประหลาดที่ฉายทาง Netflix โดยไม่วางตา

          มาร์ตินเอื้อมมือไปหยิบแก้วชสเอิร์ลเกรย์ที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นอบอวลไปทั่วห้องนั่งเล่นที่เจ้าของห้องชงเตรียมเอาไว้ให้ขึ้นดมกลิ่นแล้วจิบอย่างช้าๆเพื่อลิ้มรสชาติ

          "หลับแล้วหรอครับ" ร่างบางเอ่ยถาม

          "ครับ หลับไปแล้วล่ะ" มาร์ตินตอบรับ ในขณะที่เจนีนทำเพียงแค่พยักหน้ารับแล้วเอื้อมมือไปหยิบรีโมตมากดหยุดซีรี่ส์เรื่องโปรดแล้วหันหน้าเข้าหาร่างสูงของคนแปลกหน้าแต่ก็ไม่แปลกหน้าสักเท่าไร

          "ถ้าอย่างนั้น ผมก็คงคุยเรื่องของผมได้แล้วสินะครับ" เจนีนว่า "อย่างที่ผมบอกไป ว่าผมไม่ได้ช่วยคุณฟรีๆ"

          "ครับ คุณต้องการอะไรจากผม ถ้าหากมันไม่มากจนเกินไป ผมก็จะให้คุณ" มาร์ตินตอบกลับพร้อมกับสายตาจริงจังที่มักใช้เมื่อต้องติดต่อธุรกิจ

          "ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่อ้อมค้อมนะครับ ผมได้ข่าวมาว่าเดือนหน้าคุณจะเซ็นสัญญาคู่ค้ากับมิสเตอร์แจฮยอน นา ผู้นำตระกูลนาคนปัจจุบัน"

          "ใช่ครับ เราตกลงที่จะทำการค้าร่วมกัน"

          "เขา... หมายถึงมิสเตอร์แจฮยอน เขาจะเดินทางมาที่นี่ใช่ไหม ที่แคนาดา" เจนีนเอ่ยออกไปเสียงแผ่วพร้อมกับแววตาที่วูบไหวในเสี้ยววินาทีก่อนที่จะพยายามปกปิดความกังวลในใจให้กลับมาเป็นเจนีนคนที่ไม่เคยกลัวอะไรตามเดิม

          "ครับ" มาร์ตินตอบรับเพียงสั้น

          "โอเค" เจนีนพยักหน้ารับ "แค่ 10 นาที... ผมขอเวลาแค่ 10 นาทีที่ผมจะได้คุยกับมิสเตอร์แจฮยอนเป็นการส่วนตัว โดยที่จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจากผมและคุณ คุณจะทำให้ผมได้ไหม"

          มาร์ตินนิ่งเงียบไปอย่างครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยถามคนตรงหน้าออกไป

          "ทำไมคุณถึงอยากจะพบเขา"

          "ผมบอกคุณไม่ได้" ร่างบางส่ายหน้าปฏิเสธ

          "ถ้าอย่างนั้น ก็เห็นทีว่าคำขอของคุณผมจะทำให้ไม่ได้ เพราะผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ผมไม่รู้จุดประสงค์ของคุณ หากการที่ผมให้คุณได้พบกับมิสเตอร์แจฮยอนเป็นการส่วนตัวแล้วเขาได้รับบสดเจ็บหรือเรื่องไม่คาดคิดขึ้น นั้นก็จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลของผม ยิ่งไปกว่านั้น อาจส่งผลต่อความสัมพันธ์รัหว่างประเท-"

"เขาคือพ่อผม"

          ไม่ทันที่ร่างสูงจะเอ่ยจบ เจนีนก็พูดสิ่งที่ตนไม่เคยพูดหรือบอกให้ใครได้รู้ออกมา ร่างบางเสหน้าไปอีกทางอย่างพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกก่อนจะหันกลับมา

          "ผมแค่อยากเจอพ่อของผม สักครั้งในชีวิตก็ยังดี"

          เจนีนมองจ้องเข้าไปในดวงตาคมของร่างสูงที่นั่งมองกลับมาอย่างขอร้อง และอ้อนวอนให้อีกฝ่ายเห็นใจ เจนีนไม่ต้องการแบบนี้ ไม่ได้ต้องการให้ตัวเองดูอ่อนแอจนต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่น แต่กับเรื่องนี้ เจนีนกลับต้องทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งไปเพื่อขอร้องชายตรงหน้าที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่กี่ชั่วโมง

          เจนีนคิดถึงพ่อ พ่อที่เจนีนรู้แค่ว่าเขาเป็นใคร หน้าตาเป็นอย่างไร พ่อที่เจนีนเฝ้าคิดถึงและถวิลหาอ้อมกอดที่ใครหลายๆคนพูดว่าอ้อมกอดของพ่ออบอุ่นและปลอดภัยเสมอ เจนีนต้องการแค่นั้น

          มาร์ตินเงียบไปก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องนอนที่ลูกชายของเขานอนหลับสนิทอยู่โดยไม่บอกกล่าวเจ้าของห้อง ปล่อยให้อีกฝ่ายถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วกลับไปกดเล่นซีรี่ส์ที่หยุดเอาไว้ให้ดำเนินต่อ แม้ว่าภายในใจจะว้าวุ่นและเสียใจไม่น้อยที่ตนถูกปฏิเสธ

          เจนีนไม่ได้โกรธที่อีกฝ่ายปฎิเสธตน เพราะเจนีนเองก็เข้าใจดีว่าเรื่องที่ตนได้ยื่นข้อเสนอไปนั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายและมันก็ยากที่จะเชื่อ เพราะเป็นที่รู้กันดีว่ามิสเตอร์แจฮยอน มีลูกชายแค่คนเดียวคือ ลูคัส นา ไม่ใช่เจนีน นา ที่เป็นใครจากไหนก็ไม่รู้

          "วันพฤหัสบดี ที่ 23 เดือนหน้า พบกันที่ LP Corporation บนห้องทำงานของผมก่อน 8 โมง ยื่นบัตรนี่ให้กับ Reception แล้วเขาจะพาคุณขึ้นไปที่ห้องของผม" 

     มาร์ตินว่าพลางมอบการ์ดสีทองเงางามที่หยิบออกมาจากกระเป๋าสตางค์ให้กับร่างบางหลังจากที่เข้าไปในห้องที่อีกฝ่ายจัดเตรียมให้ราวๆ 10 นาทีเพื่อสั่งการเลขาส่วนตัวในเรื่องที่อีกฝ่ายร้องขอ แต่ในขณะที่ปลายนิ้วเรียวของเจนีนสัมผัสเข้ากับมือหนาของมาร์ตินโดยไม่ได้ตั้งใจนั้น ทั้งสองก็เกิดอาการร้อนวูบวาบคล้ายไฟฟ้าแล่นไปทั่วทั้งร่าง

     ทั้งสองสบตากันด้วยความแปลกใจและตกใจผ่านทางดวงตาที่เบิกกว้างโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา มาร์ตินนั่งลงบนโซฟานุ่มอย่างช้าโดยที่ไม่ละสายตาไปจากคนตัวเล็กจรงหน้า

     "คูณรู้สึกแบบผมหรือเปล่า" มาร์ตินเอ่ยถาม เจนีนไม่ได้เอ่ยตอบออกไปแต่ทำเพียงแค่พยักหน้า

     "ถ้าอย่างนั้นผมขอทดสอบอะไรนิดหน่อย"

     สิ้นคำพูด มาร์ตินขยับกายเข้าไปหาเรื่องบาง ดันให้ร่างน้อยเอนกายพิงพนักโซฟา มือหนาข้างหนึ่งวางอยู่บนลำคอขาวเพื่อจับยึดไม่ให้อีกฝ่ายขยับกายหนีในขณะที่มืออีกข้างใช้จับปลายคางแล้วออกแรงให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นสบตาพร้อมกับที่ร่างสูงค่อยโน้มใบหน้าลงไปเรื่อยๆจนระยะห่างของริมฝีปากทั้งสองกลายเป็นศูนย์

     เพียงวินาทีที่ริมฝีปากได้สัมผัสกันทั้งมาร์ตินและเจนีนก็ต่างรู้สึกได้ถึงความร้อนวูบวาบตรงกลางอกแล้วแผ่กระจายไปทั่วทั้งร่าง กลิ่นหอมของลูกพีชที่กำลังสุกได้ที่เด่นชัดขึ้นในประสาทรับกลิ่นของมาร์ตินเช่นเดียวกันกับกลิ่นกระดาษของหนังสือหรือสมุดบันทึกเล่มโปรดที่ชวนคิดถึงและลุ่มหลงก็ปรากฏเด่นชัดขึ้นในประสาทรับกลิ่นของเจนีน 

     "Wow!"

     ทั้งสองละริมฝีปากออกจากกันที่เจนีนจะส่งเสียงร้องออกมาอย่างลืมตัว ดวงตัวทั้งสองยังคงมองสบกับโดยไม่ละไปไหน ก่อนที่แรงดึงดูดบางอย่างจะทำให้พวกเขาทั้งสองมอบจุมพิตให้กันอีกครั้ง

     มาร์ตินดูดกลืนริมฝีปากของเจนีนอย่างจาบจ้วง ฟันคมขบกัดริมฝีปาดอิ่มจนร่างบางต้องเผยอปากออกจากกันเปิดโอกาสให้ร่างสูงได้สอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปลิ้มลองความหวานในโพรงปากของร่างบางที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ร่างบางหลับตาลงปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือทุกอย่างก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงภาพบางอย่างที่ปรากฏขึ้นในความขึ้น ภาพของต้นหญ้าที่งอกขึ้นจากพื้นดินอย่างรวดเร็ว หรือแสงแดดจากดวงอาทิตย์ที่ขึ้นสู่ท้องฟ้าในยามเช้า ภาพของเด็กชายหญิงที่นั่งเล่นด้วยกันบนสนามหญ้าโดยที่มีผู้ใหญ่สองคนกำลังยืนมองด้วยรอยยิ้ม และอีกมากมายที่ทำให้หังใจของทั้งสองอุ่นวาบจนต้องผละกายออกจากกันอีกครั้งพร้อมกับหอบหายใจด้วยคามเหน็ดเหนื่อย

     สายตาของทั้งสองยังคงสอดประสานกันก่อนที่มาร์ตินจะหลุบสายตาลงมองกลีบปากอิ่มที่เคลือบไปด้วยน้ำสีใสก่อนจะค่อยยกมือขึ้นเกลี่ยเช็ดริมฝีปากคู่นั้นอย่างแผ่วเบา

     ทั้งสองรู้ดีว่าความรู้สึกแบบนี้คืออะไร ทุกคนต้องได้เรียนรู้เมื่อยังเป็นนักเรียน และตามตำรา อัลฟ่าและโอเมก้าจะมีคู่ชะตาเป็นของตัวเอง แต่ก็ใช่ว่าทุกคู่จะได้พานพบกัน แต่ในตอนนี้ ทั้งมาร์ตินและเจนีน ต่างได้พบคู่ชะตาของตัวเองที่ไม่คิดว่าจะได้เจอเพราะอายุที่ไม่น้อยของทั้งสองฝ่ายนั้น จึงทำให้ทั้งสองได้แต่มองหน้ากันอย่างเงียบๆก่อนที่มาร์ตินจะเอ่ยคำถามสิ้นคิดออกมาอีกครั้ง

      "Are you an Omega?"

      "Yeah" 

     สิ้นเสียงหวานร่างสูงจับร่างบางให้พลิกกายขึ้นนั่งบนตักของตนก่อนจะโน้มใบหน้าของร่างบางให้ต่ำลงเพื่อรับจูบของเขาอีกครั้ง แต่เพราะท่าทางที่ไม่เข้าที่เข้าทางทำให้เจนีนลุกขึ้นยืนโดยที่ไม่ปล่อยให้ริมฝีปากละออกจากกันก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งคร่อมตักของร่างสูงใหญ่ของคนที่เพิ่งจะได้ชื่อว่าเป็นคู่ชะตาของเขาเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้

      มือหนาสอดเข้าไปภายในเสื้อตัวใหญ่ของร่างบางลูบไล้เอวบางก่อนจะไล่ลงไปบีบเค้นสะโพกอวบอิ่มอย่างไม่ออมแรง ในขณะที่ริมฝีปาดเองก็ตักตวมความหอมหวานจากโพรงปากบางอย่างรุนแรง

          ทั้งสองมองจูบให้กันอย่างเร้าร้อนแล้วรุนแรง กางเกงขาสั้นและชั้นในสำหรับใส่นอนของเจนีนถูกถอดออกไปตั้งแต่ตอนไหนเจ้าตัวไม่อาจรู้ตัวเหลือไว้เพียงแค่เสื้อโอเวอร์ไซส์ที่ปกปิดเรือนร่างบางจนเกือบถึงเข่าเพียงเท่านั้น ในขณะที่เสื้อเชิ้ตที่มาร์ตินสวมใส่อยู่ก็ถูกปลดกระดุมออกจนหมดแล้วเช่นเดียวกัน

          เสียงหอบหายใจและเสียงจูบจาบจ้วงดังไปทั่วห้องนั่งเล่น ความร้อนที่แผ่ออกมาจากทั้งสองคนยิ่งทำให้อุณหภูมิในห้องเพิ่มสูงขึ้นไปจากเดิมที่ปรับให้สูงไว้เพราะฝนที่ตกอยู่ภายนอก ซี่รี่ส์ในโทรทัศน์ไร้ความหมายเพราะไม่มีใครให้ความสนใจ แต่ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ คนที่ควรจะมีสติและยับยั้งตัวเองได้มากกว่าอย่างมาร์ตินก็ละริมฝีปากออกจากปากบางที่เจ้าตัวที่สีหน้าขัดใจอยู่ไม่น้อย

           "Do you know what gonna happen?" มาร์ตินเอ่ยถามเสียงแหบพร่า

          "Yeah, I know." เจนีนตอบรับแบบส่งๆไม่ได้สนใจนักโดยพยายามที่จะโน้มใบหน้าลงไปปล้ำจูบกับคนที่ตนกำลังนั่งคร่อมทับอยู่โดยที่อีกฝ่ายก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

          ทั้งสองมอบจูบให้กันครั้งแล้วครั้งเล่า จุดกลางกลายของมาร์ตินขยายใหญ่ขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ถูกกระตุ้นจากสัมผัสรวมไปถึงกลิ่นหอมชวนลิ้มลองจากคนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มรู้สึกปวดไปหมด ยิ่งคนตัวเล็กกดสะโพกนิ่มลงเค้นคลึงแกนกายที่คับพองเต็มกางเกงสติที่มีอยู่เพียงน้อยนิดก็แทบจะหมดไปทันที

          "Do you want me to stop?" มาร์ตินเอ่ยถามสลับกับกดจูบลงไปบนริมฝีปาดบางซ้ำๆ

          "Do you have condom?" เจนีนหอบหายใจ ยกสองแขนขึ้นตล้องลำคอแกร่งในขณะที่สะโพกก็ยังบดคลึงอยุ่กับแกนกายใหญ่โตที่ร้อนระบุสร้างความเสียวกระสันให้กับร่างบางจนต้องปรือตาเผยอปากส่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไว้ไม่ได้ 

          "You're so f**king big!"

          "Calm down, Shawty. You're f**king so hot, too" มาร์ตินพูดพร้อมหัวเราะในลำคอก่อนฟาดมือลงบนก้นนุ่มมือของคนตัวเล็กก่อนจะกระซิบที่ข้างหูพร้อมกับพ่นลมหายใจแรงๆปลุกเร้าอารมณ์ของคนตัวเล็กให้สูงยิ่งขึ้น "It's on my wallet.

          "Don't waste the time. What's your size?" 

          เจนีนอดทนไม่ไหวแล้วหากจะต้องรอให้อีกฝ่ายเดินไปหยิบของสำคัญในห้องที่มีเด็กตัวเล็กหลับอยู่

          "64"

           "I can't wait anymore. Keep Going"

           พูดจบร่างบางก็โน้มใบหน้าลงกดจูบลงบนริมฝีปากของมาร์ตินอีกครั้ง ลิ้นเล็กสอดเข้าไปในโพรงปากร้อน ลิ้นเล็กเกี่ยวกระวัดกับลิ้นหนาอย่างเร่บรีบในขณะที่มาร์ตินเองก็หยัดกายลุกขึ้นยืน ใช้มือรองสะโพกของคนตัวเล็กแล้วออกเดินไปยังห้องนอนของคนตัวเล็กที่อยู่ทางขวามือ ขายาวก้าวเดินอย่างรีบร้อนเพราะเขาเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

          เพราะอายุอานามก็ไม่น้อยกันแล้วเรื่องแบบนี้จึงเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับอัลฟ่าและโอเมก้าวัยกลัดมันอย่างพวกเขา การมีเพศสัมพันธุ์กันเพื่อตอบสนองสันชาตญาณที่ถูกปลุกขึ้นเป็นเรื่องปกติของยุคสมัยนี้ และมันก็ไม่แปลกที่จบลงแค่คืนเดียว แต่กับคนที่ตนกำลังอุ้มอยู่นี้อาจจะถูกจัดให้อยู่ในกรณีพิเศษเพราะเราทั้งสองถูกผูกกันด้วยคำว่าคู่แห่งโชคชะตา

           มาร์ตินวางร่างบางให้ยืนบนพื้นก่อนหันกลับไปล็อคประตูกันไม่ให้ลูกชายของเขาที่หลับไปแล้วลุกมาเปิดประตูในตอนที่เขาทั้งสองคนทำอะไรๆกันอยู่ และทันทีที่หันหน้ากลับไปยังเตียงนอน ร่างของมาร์ตินกูถูกผลักให้นั่งลงบนเตียงโดยฝีมือของคนตัวเล็กที่ตอนนี้โน้มศีรษะลงมาปล้ำจูบกับเขาโดยที่มือทั้งสองข้างก็พยายามถอดกางเกงนอนของเขาออก จนเมื่อถอดกางเกงออกสำเร็จร่างบางก็ละริมฝีปากของตัวเองออกแล้วทรุดกายลงนั่งบนพื้นอยู่กลางระหว่างขาของมาร์ตินที่อ้าออกกว้างให้อีกฝ่ายได้นั่งถนัด

          เจนีนส่งตาหวานเยิ้มให้กับเขาไม่เห็นว่าแกนกายร้อนที่เจ้าตัวสัมผัสผ่านเนื้อผ้าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนนั้นปรากฏตั้งตระหง่ายอยู่ตรงหน้าบวกกับขนวดที่ใหญ่ตามมาตรฐานของอัลฝ่าเลือดบริสุทธิ์แล้วนั้น ดวงตากลมคู่นั้นก็ยิ่งเผยความตื้นเต้นออกมาอย่างไม่อาจปกปิดเอาไว้ได้ และไม่รอช้า เจนีนก็ครอบริมฝีปากของตัวเองลงไปกลืนกินแท่งร้อนที่ขยายใหญ่จนมีน้ำปริ่มอยู่ตรงส่วนปลายอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆโน้มศีรษะลงไปจนเกือบสุดโคนแต่เพราะขนาดที่ใหญ่เกินกว่าอัลฟ่าธรรมดาทำให้ร่างบางไม่สามารถกลืนกินมันได้หมดหลังจากที่พยายามอยู่เกือบนาทีก็ต้องรีบคายออกเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจ

          ร่างบางสูดปากช่วยหายใจอย่างเหนื่อยหอบเรียกรอยยิ้มจากอัลฟ่าหนุ่มที่มองคนตัวเล็กอย่างไม่วางสายตา มือหนายื่นไปเพื่อหวังจพเช็ดคราบน้ำลายที่เลอะตามริมฝีปากของร่างบางแต่ก็ถูกมือเล็กปัดออกเพราะเจ้าตัวตัวการลิ้มรสของแกนกายใหญ่โตนี้อีกครั้ง

          เจนีนครอบริมฝีปากลงบนแกนกายใหญ่โตอีกครั้งแต่ในครั้งนี้เจ้าตัวไม่ได้ฝืนที่จะกลืนกินในให้หมดความยาวแต่กลับเปลี่ยนเป็นใช้มือจับส่วนโคนแล้วขยับศีรษะขึ้นลง ห่อปากปากดูดดึงแกนกายใหญ่พร้อมกับใช้ลิ้นตะวัดเลียไปด้วยเรียกเสียงครางกระเส่าของคนตัวสูงออกมาอย่างไม่ขาดปาก จนความอดทนของร่างสูงหมดลงปลดปล่อยเชื้อพันธุ์สีขาวขุ่นออกมาเต็มโพรงปากบางและเลอะไปทั่วใบหน้าน่ารักที่เมื่อมีคราบขาวของน้ำรักประดับอยู่ก็ยิ่งทำให้ใบหน้าที่งดงามอยู่แล้วของคนตัวเล็กยิ่งน่ามองเข้าไปใหญ่ในความคิดของมาร์ติน

          เจนีนใช้ลิ้นกวาดเลียคราบน้ำขาวขุ่นที่อยู่บริเวณรอบริมฝีปากล้วกลืนจนหมด ส่วนที่เลอะไปตามเปลือกตาก็ใช้มือเช็ดก่อนที่จะใช้ลิ้นเลียเพื่อกลืนกินมันอีกทีจนมาร์ตินที่มองอยู่ได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอด้วยความเสียวและพึงพอใจในสิ่งที่คนตรงหน้าทำ ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะถูกดันให้ขึ้นไปอยู่บนเตียงผลักให้นอนราบลงบนเตียงนุ่มหลังกว้างโดยฝีมือของคนตัวเล็กอีกครั้ง

          ร่างบางขยับกายขึ้นนั่งทับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่เรียงตัวเด่นชัดอย่างสวยงามก่อนจะส่งนิ้วเรียวของตัวเองเข้าไปในปากของร่างสูงเพื่อให้อีกฝ่ายดูดเลียจนเปียกชุ่มในขณะที่มืออีกข้างก็เอื้อมไปยังลิ้นชักหัวเตียงเพื่อหยิบคอนดอมที่ตนมักใช้กับคู่ขาที่ตอนนี้อีกฝ่ายกำลังไปทำธุระที่ต่างเมืองอยู่และมันช่างโชคดีที่มาร์ตินและคู่ขาของเขาใช้คอนดอมไซส์เดียวกัน 

          หลังจากที่หยิบคอนดอมออกมาสำเร็จ ร่างบางก็ขยับกายลงไปนั่งทับแกนกายร้อนที่ขยายตัวขึ้นมาอีกครั้งพร้อมทั้งขยับสะโพกบดคลึงแกนกายร้อนที่คราวนี้ไม่มีเนื้อผ้ามาขวางกั้นอีกต่อไปขึ้นลงอย่างเนิบนาบ ส่วนมือข้างที่ส่งเข้าปากให้ร่างสูงได้ดูดเลียก็เปลี่ยนมาเป็นปากเล็กของเจ้าตัวเองให้ได้ดูเลียต่อก่อนจะถอนนิ้วอกจากปากแล้วสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังเพื่อเป็นการเบิกทางอย่างช้า

          "Ahhh, I want your c*** to come inside me."

          ร่างบางส่งเสียงครงกระเส่าในขณะที่ขยับนิ้วเข้าออกอย่างรวดเร็วและค่อยเพิ่มจำนวนนิ้วจาก 1 เป็น 2 และจาก 2 เป็น 3 ในที่สุด ท่าทีที่คนตัวเล็กกำลังปรนเปรอให้กับตัวเอง สีหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียวกระสัน ดวงตาที่หลับพริ้มทั้งสองข้างรวมไปถึงริมฝีปากที่บวมเจ่อหลังจากที่ผ่านการจูบมานับครั้งไม่ถ้วนในคืนนี้ที่กำลังเผยอออกส่งเสียงครางกระเส่าสะกดให้มาร์ตินได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออย่างพยายามอดทนอดกลั้นเพราะอยากจะรู้ว่าคนตัวเล็กจะทำอะไรต่อจากนี้ แต่เขาเองก็ทนไม่ไหวแล้วเช่นเดียวกัน

          "Ah!!!!"

          เจนีนส่งเสียงครางลั่นเมื่อมือของเขาที่กำลังปรนเปรอให้กับตัวเองอยู่ถูกกระชากออกจากช่องทางอย่างรุนแรง แต่ก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยแกนกายอันใหญ่โตที่ร้อนระอุนั้น ร่างบางกลับฝืนรั้งร่างกายไม่ยอมให้อีกฝ่ายได้สอดใส่เข้ามาโดยที่ปราศจากเครื่องป้องกัน

          ร่างบางฉีกซองถุกยางอนามัยออกก่อนจะสวมลงไปบนแกนกายร้อนที่กระตุกเป็นบางครั้งเพราะความกระสัน มือเรียวบีบตรงส่วนปลายของถุงยางอนามัยเพื่อไล้อากาศออกในขณะที่กำลังรูดรั้งให้ถุงยางอนามัยครอบคลุมทั้งแกนกายเพื่อปกกันการฉีกขาดของถุงยางอนามัยขณะที่กำลังมีเซ็ก และเมื่อเตรียมพร้อมทุกอย่างเสร็จ เจนีนก็ขยับกาบขึ้นไปคร่อมทับร่างกายท่อนล่างของมาร์ตินอีกครั้ง มือเรียวจับแกนกายร้อนให้ตั้งตรงแล้วจ่อเข้ากับช่องทางด้านหลังแล้วค่อยกดสะโพกของตนเองลงไปเพื่อนกลืนกินแท่งร้อนของอัลฟ่าหนุ่มอย่างช้าๆจนสุดโคน

          "Oh God!!!!! You're f**king so big!!!"

          เจนีนเบิกตาอ้าปากกว้างหลังจากสบถออกมาให้กับความใหญ่โตที่ตนได้รับ ร่างบางพยายามหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อปรับตัว ก่อนจะเริ่มขยับตัวขึ้นลงด้วยจังหวะช้าๆเนิบนาบเพราะความใหญ่โตของแกนกายนั้นอาจทำให้ช่องทางของเขาฉีกขาดได้ และนั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่นอน

          "Oh my god! I'm f**king hurt! Ah!!!" 

          ร่างบางส่งเสียงครางไม่ขาดปากในทุกจังหวะที่เจ้าตัวขยับกายขึ้นลง คำพูดที่บ่งบอกถึงความทรมานที่เจ้าตัวกำลังได้รับควรเรียกความสงสารจากร่างสูงแต่หากได้มองสีหน้าที่เปี่ยมสุขของคนตัวเล็กนั้น มันยิ่งกระตุ้นให้มาร์ตินอยากกระแทกกระทั้นแกนกายของเขาเข้าไปแรงๆจนเจ้าตัวเล็กครางไม่ออก

          "Please, f**k me harder. Please! I want more! Ahhhhh!"

          เจนีนครางกระเส่าขณะขยับกายขึ้นลงเร็วขึ้น เร็วขึ้น และเร็วขึ้นจนเกิดเสียงหยาบโลนของเนื้อที่กระทบกันดังลั่นไปทั่วทั้งห้องแข่งกับเสียงครางสลับกับสูดปากหายใจของมาร์ตินที่ตอนนี้ก็เสียวกระสันไม่แพ้กัน

          "Please, Martyn please, f**k me. Martyn, f**k me harder!"

          เจนีนขย่มกายอย่างบ้าคลั่งจนเตียงขยับส่งเสียงสั่นกึกๆกระทบกับพื้นห้อง ที่นอนสปริงส่งเสียงยวบยาบจากแรงขย่ม ร่างบางยืดกายขึ้นแล้วถอดเสื้อโอเวอร์ไซส์ของตัวเองออกแล้วโยนไปที่ใดที่หนึ่งที่เจ้าตัวไม่ได้สนใจนัก นิ้วเรียวถูกส่งไปสะกิดยอดอกทั้งสองข้างเพื่อกระตุ้นอารมณืให้เพิ่มมากขึ้น จนในที่สุดมาร์ตินก็ไม่อาจทานทนให้กับท่าทียั่วยวนของคนตัวเล็กที่เขาจ้องมองอยู่ตลอดเวลาได้อีกต่อไป

          มาร์ตินยันกายลุกขึ้นนั่งฝังบังหน้าลงบนหน้าอกของร่างบางพร้อมกับส่งลิ้นไปตวัดเลียดยอดอกของคนตัวเล็กสลับกันทั้งสองข้าง มือหนาถูกส่งไปบีบเข้นก้นนุ่มนิ่มสลับกับฟาดมือลงไปอย่างเต็มแรงเรียกเสียงร้องที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความสุขสมให้ออกมาจากปากของร่างบางมากยิ่งขึ้น

          "I wanna cum! I wanna cum!"

          ร่างบางยิ่งทวีส่งสียงครวญครางเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย แต่มาร์ตินไม่ได้เป็นคนใจดีขนาดนั้น ร่างสูงอุ้มร่างบางให้สูงขึ้นจนแกนกายที่เชื่อมอยู่กับช่องทางรักลุดออกจากกันเรียกเสียงร้องระงมจากเจนีนออกมาได้เป็นอย่างดี ก่อนจะจับให้ร่างล่างลงไปนอนโก้งโค้ง ยกก้นขึ้นสูงเผยให้เห็นช่องทางด้านหลังที่แดงก่ำจากแรงเสียดสี มาร์ตินถ่มน้ำลายลงบนช่องทางรักก่อนจะสอดแท่งร้อนเข้าไปอย่างเต็มแรงจนสุดความยาวแล้วออกแรงกระแทกกระทั้นเจนีนส่งเสียงร้องไม่เป็นภาษา เตียงนอนขนาดคิงไซส์ขยับตัวแรกกระแทกของคนบนเตียงจนกระทบเข้ากับผนังส่งเสียงดังน่ากลัวว่ากำแพงจะทะลุ มือหนาจับเอวบางเข้ารับกับแรงกระแทกที่ส่งออกไปสลับกับฟาดก้นนิ่มจนแดงเป็นรอยมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า

          "You're f**king so hot, sweety. I wanna f**k you all day and night"

          มาร์ตินส่งเสียงคำรามด้วยความกระสัน สะโพกสอบขยับกระแทกแกนกายเข้าใส่ช่องทางรักที่บวมเบ่งอย่างรุนแรงและรวดเร็วสลับกับฟาดมือลงไปบนสะโพกกลมมนที่ตอนนี้แดงเป็นปื้นก่อนจะถอนแกนกายออกจากช่องทางร้อนระอุออกอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงแรงตอดรัดที่เป็นสัญญาณว่าคนตัวเล็กกำลังจะถึงจุดหมาย มาร์ตินจับร่างบางให้นอนหงาย กดขาเรียวทั้งสองข้างให้แยกออกกว้างแยกกดแกนกายใหญ่โตและร้อนระอุของตัวเองเข้าไปใหม่แล้วขยับเข้าออกรัวเร็วจุดในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกับคนตัวเล็กที่ฉีดพ่นน้ำรักขาวขุ่นจนเปรอะเปื้อนหน้าท้องขาวเรียบเนียนของตัวเองและของเขา และก็ถือว่าเป็นโชคดีในโชคร้ายหรืออาจจะเป็นโชคร้ายในโชคดีก็ได้ที่มาร์ตินน็อตใส่เจนีนทั้งๆที่ยังไม่ถึงรอบฮีทของเจ้าตัวจนทำให้เขาไม่สามารถถอนแกนกายของเขาออกมาได้ทันทีเพราะต้องรอให้เขาปลดปล่อยออกมาจนเสร็จ และอาจจะเรียกว่าโชคดีหน่อยก็ได้ ที่เขาสวมถุงยางอนามัยเอาไว้แล้ว

"I'm so sorry babe. I'm knotting inside yours."

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกก เขินนนนนนน 

ขอกำลังใจหน่อยนะคะ รออ่านคอมเม้นต์ของทุกคนอยู่น้าาาาาา

#ficclfs   #keepgoingmm

ps. ภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง แต่ก็อยากจะแต่งดูค่ะ ผิดตรงไหนก็บอกกันได้นะคะ

ps. น้องเจสอายุ 5 ขวบนะคะ ตอนแรกจะวางว่า 11 แต่อายุตัวละครมันจะมั่วมากๆก็เลย อะ 5 ขวบก็ได้ค่ะ 5555555 ขออภัยที่ทำให้งงและสับสนกันนะคะ