Colorful Soul #ficclfs :: [MARKMIN] :: Keep Going (Omegaverse) :: 2 #keepgoingmm [Thai]

Title :: Keep Going Couple :: Mark x Jaemin Theme :: Omegaverse Rate :: 18+ Characters ::  Mark => Martyn T. Leopard Jaemin => Janene Na Jeno => Jeno T. Leopard Renjun => Jerry Mour Jisung => Jesse T. Leopard Chenle => Chen Zhong Haechan => Hendry Limmer

Chapter 2

ในห้องชุดสุดหรูใจกลางกรุงแวนคูเวอร์ในเวลา 1 ทุ่ม 13 นาที มิสเตอร์เลพเพิร์ด หรือมาร์ติน เลพเพิร์ดกำลังนั่งมองคนตัวเล็กกว่าง่วนอยู่กับการเตรียมอาหารง่ายๆอย่างสปาเกตตี้คาโบนาร่าอยู่ตรงโต๊ะอาหารพร้อมกับรอข้อความตอบกลับจากเลขาส่วนตัวของตัวเองติกต่อกลับมาหลังจากที่ตนส่งข้อความไปแจ้งว่าตอนนี้เขาสามารถหนีมาจากเหล่าชายชุดดำที่ยังไม่ทราบว่าเป็นคนขององค์กรหรือคนมีอำนาจคนใดส่งมาหวังปลิดชีวิตเขา

จะว่าไปแล้วถ้าไม่ได้คนที่กำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารตรงหน้านี้ช่วยไว้ เขาเองก็คงไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองจะเป็นยังไง ไม่รู้ว่าจะโทษความประมาทของตัวเองดีไหมที่พาลูกชายเพียงคนเดียวออกมาเที่ยวโดยที่ไม่ได้บอกเลขาหรือบอดี้การ์ดไว้แม้แต่คนเดียว ยิ่งไปกว่านั้นโทรศัพท์ของเขาก็ยังแบตฯหมดไปก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้นไม่นานอีก ครั้นตัวคนเดียวก็คงไม่มีปัญหาที่จะเอาตัวรอดได้ง่ายๆและคงไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังคอยกังวลถึงความปลอดภัยของลูกชายวัย 5 ขวบของเขา แต่ก็ยังถือว่าโชคดี ที่ฝนตกลงมาอย่างกะทันหันและลูกชายของเขาวิ่งนำเข้ามาในร้านกาแฟที่คราคร่ำไปด้วยผู้คนเสียก่อนที่ชายชุดดำพวกนั้นจะเข้ามาเล่นงานพวกเขาสองพ่อลูกได้

"สรุปแล้วคุณจะเอายังไงครับ จะกลับ หรือค้างที่นี่" หลังจากที่เงียบกันอยู่นานในที่สุดร่างบางเจ้าของห้องพักหรูนี้ก็เอ่ยถามขึ้นทำลายความเงียบโดยที่ไม่ได้ละความสนใจไปจากอาหารตรงหน้า

"เห็นทีว่าผมคงต้องรบกวนคุณก่อนสักคืนครับ เพราะลูกน้องผมบอกว่ามันยังไม่ปลอดภัยที่จะออกไปภายนอกตอนนี้" มาร์ตินเอ่ยตอบ

"ถ้าอย่างนั้นคุณกับลูกก็ใช้ห้องนอนทางด้านซ้ายได้เลยนะครับ ปกติเพื่อนผมจะมาค้าง แต่ช่วงนี้เขายุ่งๆน่ะ คุณโอเคไหม ความจริงแล้วมีห้องนอนอีก 1 ห้อง แต่ผมไม่ได้ทำความสะอาดนานแล้ว แต่ถ้าคุณไม่สะดวกผมจะเรียกเมดให้"

"ไม่เป็นไรครับ ผมยังไงก็ได้ แค่นี้ก็รบกวนคุณมากเกินไปแล้ว" 

"ผมแล้วแต่คุณละกัน" เจนีนส่งยิ้มให้คนตัวสูงที่นั่งมองมา "แต่จะว่าไป ผมก็แอบตกใจเหมือนกันนะครับ ที่คุณมีลูกแล้วน่ะ"

"มีไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้หรอกครับ" มาร์ตินส่งยิ้มเจื่อนให้กับเจ้าบองห้อง

"แต่ผมก็ดันรู้สินะครับ"

"ผมก็ไม่อยากปฏิเสธหรอกครับว่าเขาไม่ใช่ลูกผม หลายครั้งที่ผมต้องบอกกับคนอื่นว่าเจสเป็นหลานชายของผม ทั้งๆที่จริงๆแล้วเจสซี่คือลูกชายของผมเอง" ร่างสูงถอนหายใจ

"ผมถามได้ไหมว่าทำไม" เจนีนเอ่ยถามขณะยกจานอาหารที่ตนเพิ่งเตรียมเสร็จมาวางบนโต๊ะอาหารที่มาร์ตินนั่งอยู่โดยที่อีกฝ่ายก็ช่วยรับมาวางบนโต๊ะ

"ก็เรื่องชื่อเสียงนั่นแหละครับ คุณคงรู้ว่าตระกูลผมนั้นเป็นยังไง ผมพลาดทำผู้หญิงท้องตอนกำลังเรียนป.โทน่ะ แต่ยังโชคดีที่เธอเป็นอัลฟ่า ไม่อย่างนั้นเจสซี่ก็คงไม่ได้มีชีวิตจนถึงตอนนี้หรอกครับ"

ร่างบางรับฟังเรื่องราวของคนตรงหน้าอย่างเงียบๆพยายามไม่แสดงท่าทีไม่พอใจออกมา ใช่ เจนีนเกลียดอัลฟ่า โดยเฉพาะอัลฟ่าที่เป็นเลือดบริสุทธิ์ แต่ก่อนที่ร่างบางจะหงุดหงิดไปมากกว่านี้ ชายตรงหน้าก็เอื้อนเอ่ยประโยคที่ตนไม่คิดว่าจะได้ยินออกมา

"ผมน่ะ ไม่ได้เกลียดหรือต่อต้านโอเมก้าหรอกนะครับ" มาร์ตินพูดยิ้มๆ "ถึงแม้พวกเขาจะทำให้ผมลำบากเพราะกลิ่นที่แสนยั่วยวนพวกนั้น แต่ผมว่าเขาก็ไม่ได้ผิด ไม่มีใครเลือกเกิดได้ ผมเองก็ด้วย เพราะถ้าเลือกเกิดได้ ผมขอเป็นเบต้าแบบคุณเสียยังดีกว่า"

"แบบผมหรอ" ร่างบางเอ่ยถาม

"ใช่ครับ ไม่ต้องกังวลว่าจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ไม่ต้องคอยห่วงศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของตระกูล อยากรักใครก็ได้รัก ไม่จำเป็นที่จะต้องรักคนที่มีเพศสภาพเดียวกัน ไม่ต้องลำบากเวลาช่วงรัทที่เราทุกคนต่างรู้ดีว่าอาการรัทของอัลฟ่านั้นจะหายได้ก็ต่อเมื่อได้มีสัมพันธ์กับโอเมก้าเท่านั้น แต่ก็ช่างตลกร้าย ที่ผมดันเกิดในตระกูลอัลฟ่าแถมยังเป็นเลือดบริสุทธิ์ที่ไม่ยอมรับในเพศสภาพโอเมก้า น่าสมเพชนะครับ คุณว่าไหม" มาร์ตินส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยความสมเพชในชีวิตของตัวเอง แต่หารู้ไม่ว่าคนที่ตนคิดว่าเป็นเบต้านั้น จริงๆแล้วคือโอเมก้าที่ถูกตระกูลอัลฟ่าทำร้ายมาเหมือนกัน

ใช่ เจนีนเป็นโอเมก้าที่ดันเกิดมาในตระกูลอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ที่กลุ่มคนอาวุโสคร่ำครึพวกนั้นไม่ยอมรับในเพศสภาพของเขาและแม่ของเขา พ่อของเจนีนเป็นอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์และเป็นว่าที่จ่าฝูงคนต่อไปของตระกูลนา 1 ในตระกูลอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ของประเทศเกาหลีใต้ แต่เพราะว่าพ่อของเขาได้เจอกับคู่ชะตาที่เป็นโอเมก้าซึ่งก็คือแม่ของเขาและมีเขาขึ้นมา ทางตระกูลของพ่อก็คิดที่จะกำจัด "เสนียด" ของตระกูลอย่างแม่และเขาทิ้งไป แต่เพราะพ่อของเขาไม่ยอม และประกาศกร้าวว่าหากแม่และเขาเป็นอะไรไป พ่อจะทิ้งตำแหน่งจ่าฝูงไปทันที มันจึงเป็นเหตุผลให้เจนีนต้องย้ายมาอยู่ที่แคนาดาเป็นการฐาวรตั้งแต่เกิด และไม่มีสิทธิ์กลับไปเหยียบประเทศเกาหลีได้อีก

ในตอนที่เจนีนยังเด็ก เขาเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก แต่เมื่ออายุได้ 10 ขวบ แม่ของเขาก็เสียชีวิตลงเพราะตรอมใจที่พ่อต้องแต่งงานและมีลูกกับคนอื่น เขาก็เริ่มเกลียดอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์เข้าไส้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเกลียดพ่อ แน่นอนว่าเจนีนมีชีวิตสะดวกสบายอย่างทุกวันนี่ได้เพราะพ่อไม่เคยละเลยหรือทอดทิ้งเขา เพียงแต่เขาและพ่อไม่สามารถพบเจอหรือติดต่อกันได้ก็เท่านั้น และแน่นอนว่าถึงแม้ว่าเจนีนจะเกลียดอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะผูกมิตรกับอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ไม่ได้เหมือนกัน

"ไม่หรอกครับ คุณมาร์ติน เพราะถ้ามองในมุมมองผม ไม่ว่ายังไง อัลฟ่าก็ต้องดีกว่าเพศสภาพอื่นๆอยู่แล้ว" เจนีนส่งยิ้มให้คนตรงหน้าพร้อมกับจ้องมองเข้าไปในดวงตาคมของคู่สนทนาที่มองกลับพร้อมกับรอยยิ้มเจื่อนกลับมาเช่นกัน

"แด๊ดดี๊~~~~~"

บทสนทนาของผู้ใหญ่ 2 คนถูกขัดด้วยเสียงเจื้อยแจ้วของเด็กชายตัวน้อยวัย 5 ขวบที่วิ่งเข้ากอดขาของคนที่เจ้าตัวเรียกว่าแด๊ดดี๊พร้อมรอยยิ้มที่ปรากฏความว่างเปล่าของฟันหน้าทั้งสองซี่และแป้งโรยตัวกลิ่นหอมฟุ้งที่แปะอยู่ที่แก้มทั้งสองข้าง

"เจสอาบน้ำเฉ็ดแย้ว แป้งของคุณอาหอมมากๆเยย แด๊ดดี๊ดมเย็ว" เด็กน้อยยื่นแก้มของตัวเองให้ผู้เป็นพ่อได้สูดดมหลังจากที่ตนถูกอุ้มขึ้นนั่งบนตักแล้วเรียบร้อย

ฟอด~

"หอมๆเนอะ"

"ครับ หอมมาก แต่เจสกำลังจะโดนแด๊ดดุนะ รู้ตัวไหม" มาร์ตินเอ่ยกับลูกชายหลังจากที่ฟัดแก้มนุ่มหอมฟุ้งของลูกชายทั้งสองข้าง

"มะอาวววว แด๊ดอย่าดุซี่" เด็กหนุ่มมุ่ยหน้า

"จะไม่ให้แด๊ดดุได้ยังไง ในเมื่อแด๊ดบอกแล้วว่าอาบน้ำสระผมเสร็จต้องเช็ดผมให้แห้งน่ะ" ร่างสูงว่าเสียงดุ

"ก็มันหอมนี่ เจสก็อยากให้แด๊ดดี๊หอมๆเจสก่อน" คำตอบแสนเจื้อยแจ้วของเด็กชายเรียกเสียงหัวเราะของผู้ใหญ่อีกคนที่นั่งมองสองพ่อลูกคุยกันด้วยรอยยิ้ม

แต่เจ้าตัวคงไม่รู้ ว่ารอยยิ้มที่แสนสดใสนั้นกำลังทำให้อัลฟ่าพ่อลูกหนึ่งอย่างมาร์ติน ธ. เลพเพิร์ดหัวใจกระตุกวาบ

---------------------------------

มาแย้ววววววววววววววววว คิดถึงกันไหมหนอ เราคิดถึงทุกคนค่ะ แต่เราไม่ว่างเลย 

เราเพิ่งเปิดเว๊บไซต์ของตัวเองค่ะ เอาไว้อัพนิยายนี่แหละ ในกรณีที่มีฉากโคมไฟ 

https://97melancholy.wixsite.com/mysite  เลื่อนลงไปด้านล่างโลดดดดด

เนื่องจากว่ารีบแต่งรีบอัพบวกกับแต่งในโทรศัพท์เพราะฉะนั้นคำผิดก็จะเยอะหน่อย เดี๋ยวเรามาแก้ให้นะคะ ส่วนสำหรับตอนที่เราขอบคุณมากๆเลยค่ะ เพราะอ่านเองบางทีก็หาไม่เจอค่ะว่าผิดตรงไหนบ้าง

รออ่านคอมเม้นต์ของทุกคนอยู่นะคะ หรือจะไปสกรีมในแท็ก #ficclfs หรือ #keepgoingmm ก็ได้ค่ะ

ไปแยะ

รักทุกคนนนนนน