Colorful Soul #ficclfs :: [MARKMIN] :: Keep Going (Omegaverse) :: 1#keepgoingmm [Thai]

Title :: Keep Going

Couple :: Mark x Jaemin

Theme :: Omegaverse

Rate :: 18+

Characters ::

Mark => Martyn T. Leopard

Jaemin => Janene Na

Jeno => Jeno T. Leopard

Renjun => Jerry Mour

Jisung => Jesse T. Leopard

Chenle => Chen Zhong

Haechan => Hendry Limmer

Chapter 1

        สายฝนที่เทลงมาอย่างหนักและยาวนานเกินกว่า 1 ชั่วโมงทำให้ร้านกาแฟร้านเล็กๆตรงหัวมุมถนนที่ห่างจากมหาวิทยาลัย Leopard ไม่มากนักคราคร่ำไปด้วยลูกค้าที่เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยและคนที่สัญจรไปมาที่หยุดแวะที่ร้านเพื่อหลบฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ขาดสายกว่า 1 ชั่วโมงแล้ว

        ร้านกาแฟที่ปกติมักจะขายดีอยู่แล้วเพราะนักศึกษาและอาจารย์ในมหาวิทยาลัยหลายๆคนต่างติดใจในรสชาติเครื่องดื่มของที่นี่ แต่ดูเหมือนวันนี้ร้านจะขายดีกว่าวันอื่นๆเป็นเท่าตัว โดยเฉพาะเครื่องดื่มร้อนจำพวกโกโก้ ลาเต้ คาปูชิโน่ เอสเพรสโซ่ และอื่นๆ จะถูกสั่งเป็นเครื่องดื่มคลายหนาวจากลูกค้าที่เข้ามาเพื่อดื่มเครื่องดื่มโดยตรงและมาเพื่อหลบฝน ยกเว้นอยู่คนหนึ่ง ที่ไม่ว่าจะสภาพอากาศตั้งแต่ร้อนนรกแตกไปจนถึงพายุหิมะ เขาก็มักจะสั่งลาเต้ปั่นเพิ่มกาแฟ 2 ช็อตเสมอ

        ร่างบางเดินไปรับลาเต้ปั่นสุดโปรดของตัวเองที่เคาน์เตอร์เป็นครั้งที่ 4 ของวันนี้ตั้งแต่ 10 โมงเช้าที่ตนเข้ามานั่งทำงานในร้านนี้ เจนีน เดินกลับไปยังโต๊ะประจำของตนเองที่มักจะจับจองที่ตรงนี้ทุกครั้งที่มาใช้บริการที่นี่ และวันนี้ก็เช่นเดียวกัน

        เจนีนมาที่ร้านกาแฟตั้งแต่ 10 โมงเช้าหลังจากพบ Professor Calos ที่เป็นทั้งศาสตราจารย์ประจำวิชา Cultural Background of the Universe of ABO และควบตำแหน่ง Advisor ของธีสิสที่เจนีนกำลังทำอยู่

        หลังจากที่ครบกำหนดติดตามความคืบหน้าของธีสิสที่ร่างบางกำลังทำอยู่ เจนีนก็ได้มาพบกับ Professor Calos อีกครั้งในรอบ 1 เดือนเพื่อรายงานความคืบหน้าและรับฟัง complain จาก Professor Calos ที่เจนีนรู้สึกว่า 1 เดือนที่เขาทุ่มให้กับธีสิสนั้นช่างสูญเปล่าเพราะในท้ายที่สุดแล้วเขาก็ต้องมานั่งแก้ใหม่ทั้งหมดอยู่ดี และนั่นก็จึงเป็นเหตุผลที่นักศึกษาปริญญาเอกวัย 28 ปีอย่างเจนีนต้องมานั่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่หน้า Labtop ของตัวเองตั้งแต่ 10 โมงเช้าจนตอนนี้จวนจะ 6 โมงเย็นเข้าไปแล้ว

        "ขอโทษนะครับ จะเป็นอะไรไหมถ้าผมจะขอยืมใช้แล็บท็อปของคุณสักครู่"

        หลังจากที่ทำงานของตัวเองไปได้สักพัก คนตัวเล็กก็ถูกทำลายสมาธิด้วยเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังเสียก่อน ร่างบางเงยหน้าขึ้นก่อนจะต้องผงะไปเล็กน้อยเพราะตกใจกับคนตังสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า

        "สักครู่นะครับ ผมขอเซฟงานก่อน" ร่างบางส่งยิ้มให้คนตรงหน้าแล้วกดเซฟงานของตัวเองที่ทำมาตั้งแต่ช่วงสายของวัน ก่อนเลื่อนแล็บท็อปให้กับร่างสูงตรงหน้าแทนพร้อมกับบอกให้อีกฝ่ายนั่งลงตรงเก้าอี้ที่ว่างอยู่

        อาจจะดูประหลาดไปสักนิดที่จู่ๆก็ให้แล็บท็อปกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ยืมใช้ แต่ในกรณีนี้มันไม่ใช่ เพราะผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคือ มาร์ติน ธ. เลพเพิร์ด ทายาทของตระกูลชั้นสูงอย่าง ตระกูลเลพเพิร์ด 1 ใน 3 ตระกูลอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ที่มีต้นกำเนิดในทวีปอเมริกาเหนือ และเป็นตระกูลที่ก่อตั้ง Leopard International University, Vancouver ที่เจนีนกำลังศึกษาในระดับปริญญาเอกอยู่

        ร่างบางนั่งมองคนตรงหน้าใช้แล็บท็อปของตนอย่างไม่วางตาพร้อมกับดูดลาเต้ปั่นในแก้วไปด้วยก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นกลุ่มชายชุดดำที่ยืนกระจัดกระจายหลบอยู่ตามมุมเสาหรือหลังต้นไม้ที่ไม่เป็นที่สะดุดตา แต่แน่นอนว่ากับคนที่มักจะถูกหมายเอาชีวิตอยู่เสมออย่างเจนีนนั้น การสังเกตเห็นสิ่งแวดล้อมรอบตัวในระยะเวลาอันสั้นโดยใช้เพียงหางตาจึงกลายเป็นความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งของเขา

        "คุณอยากให้ผมพาคุณหนีออกไปจากที่นี่ไหม" ร่างบางเอ่ยถามคนตัวสูงที่กำลังแสดงสีหน้าเรียบนิ่ง และสุขุมตามแบบฉบับคนของตระกูลเลพเพิร์ดที่มักจะมีบุคลิกเช่นนี้อยู่เสมอ แต่ถึงจะพยายามสุขุมอย่างไร แววตาที่เจ้าตัวเผยความกังวลออกมาประมาณ 1 วินาทีโดยไม่ตั้งตัวนั้น ก็ไม่อาจลอดพ้นสายตาของคนตัวเล็กไปได้

        "คุณพูดเรื่องอะไร" มาร์ตินเอ่ยถามเจ้าของแล็บท็อปที่ตนมาขอใช้โดยไม่ละสายตาจากหน้าจอที่กำลังตรวจเช็คข้อมูลในอีเมลที่เขาจะส่งให้กับน้องชายที่อายุห่างกันเกือบ 10 ปีได้อ่าน

        "ผมรู้ว่าคุณรู้ ชายชุดดำ 4 ไม่สิ 5 คนข้างนอกดูยังไงก็ไม่น่าจะใช่คนติดตามของคุณ เพราะถ้าใช่ เขาคงไม่ปล่อยให้เจ้านายแบบคุณเข้ามาในร้านกาแฟเองแล้วตัวเองยืนถือปืนอยู่นอกร้านแบบนี้"

        "คุณรู้จักผมด้วยรึไง" มาร์ตินนิ่งค้างเมื่อได้ยินในสิ่งท่คนตรงหน้าเอ่ยออกมา

        "ไม่มีใครไม่รู้จักคุณหรอกครับ คุณเลพเพิร์ด ทายาทอันดับหนึ่งที่จะได้เป็นผู้นำตระกูลเลพเพิร์ดที่ยิ่งใหญ่คนต่อไป" ร่างบางเอ่ยพร้อมรอยยิ้มบางๆก่อนจะดูดเครื่องดื่มของตัวเองต่อ

        "ว่ายังไงล่ะครับ จะให้ผมช่วยคุณหนีไหม ผมรู้จักเจ้าของร้านนี้ดี รถผมอยู่ด้านหลังร้าน"

        "ผมไม่อยากให้คุณต้องเดือดร้อนเพราะผม" ร่างสูงพูดด้วยท่าทีสุขุมแม้ว่าเขาจะต่องการความช่วยเหลืออยู่ก็ตาม

        "คุณทำให้ผมตกอยู่ในอันตรายตั้งแต่ที่คุณเข้ามาคุยกับผมแล้วล่ะครับ" เจนีนไหวไล่

        "ผมมีคำถาม 3 ข้อ" มาร์ตินสบตาคนตัวเล็กที่ทำแค่ไหวไหล่เพื่อให้เขาพูดต่อ

        "ข้อแรก คุณเป็นใคร"

        "ชื่อของผมคือเจนีน เจนีน นา เป็นนักศึกษาปริญญาเอกอยู่ที่มหาวิทยาลัยของตระกูลคุณ แค่นี้พอไหม" มาร์ตินพนักหน้า ก่นจะเอ่ยถามคำมมต่อไป

         "ผมไว้ใจคุณได้มากแค่ไหน"

         "แน่นอนว่ามากที่สุดจากทุกคนในที่แห่งนี้ และใช่ ผมต้องการสิ่งตอบแทน" ร่างบางยกยิ้มหวานแต่กลับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ออกมา

        "คืออะไร"

        "คุณแน่ใจนะว่าจะใช้คำถามนั้นของคุณเป็นคำถามสุดท้ายตามที่คุณได้บอกกับผมไว้ ถ้าใช่ ผมก็จะตอบว่าผมต้องการอะไรจากคุณ"

        มาร์ตินนิ่งไปพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเป็นปมแน่น คนตรงหน้าเขาเป็นใครกันแน่ มาร์ตินเจรจาธุรกิจมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยเลยที่จะมีคนทำลายกฎคำถาม 3 ข้อได้นอกจากคนตรงหน้าเขาคนนี้ ไหนจะสายตาที่มองออกว่าเขากำลังโดนจับตามองและหมายเอาชีวิตอยู่นั่นด้วย

        "ว่ายังไงครับ" ร่างบางเลิกคิ้วถาม

        "โอเค คุณนา..."

        "เรียกผมเจนีน ผมไม่ชอบให้ใครเรียกผมด้วยนามสกุลนั้น"

        "โอเค คุณเจนีน คำถามข้อสุดท้าย คุณจะช่วยผมยังไง"

To Be Continue

#ficclfs #keepgoingmm

--------------------------------------------

ก็คือว่าทำทุกอย่างยกเว้นอ่านหนังสือสอบ ฝากฟิคแนวนี้เรื่องแรกของเราด้วยนะคะ คิดเห็นบังไงก็คอมเมนต์ติชมกันได้นะคะ หรือจะไปสกรีมกันใน #ficclfs #keepgoingmm ก็ได้นะคะ ไปแยะ ถ้าขี้เกียจอ่านหนังสือตอนที่สองจะตามมาเร็วๆนี้ค่ะ